´Ik ging naar Spoleto en ik was ook op het aquaduct, dat tegelijkertijd een brug is tussen de ene berg en de andere´, schreef Goethe, toen hij, tijdens zijn reis door Italië, in Spoleto over de indrukwekkende brug Ponte delle Torri liep. De brug werd gebouwd in de 13de eeuw op de funderingen van een Romeins aquaduct en is 230 meter lang en 80 meter hoog, tussen de Colle Sant'Elia en de Monteluco. Niet alleen Goethe was verrukt van de stad en zijn middeleeuws kunstwerken, ook de Engelse schilder William Turner vereeuwigde de Ponte op sublieme wijze.
Het fort van kardinaal Albornoz
Het kasteel Rocca Albornoziana is het eerste wat opvalt wanneer je de prachtige stad in Umbrië nadert. Het enorme fort dat de stad domineert is in de 14de eeuw gebouwd in opdracht van Paus Innocenzo VI. De Spaanse Kardinaal Egidio Albornoz aan wie het fort zijn naam dankt bouwde het gebouw dat vroeger als gevangenis diende en nu een museum is waar je meer over de geschiedenis van Spoleto te weten kunt komen.
Het pad op naar de heilige berg Monteluco
Vanaf de brug loop je langs de Fortilizio dei Mulini, vroeger een uitkijktoren. Hier begint Giro dei Condotti, een mooie wandeling langs een bergpad die je naar de heilige berg Monteluco brengt, kronkelwegen door het bos lopen langs kluizenaarswoningen die hier verscholen liggen, maar ook het voormalig klooster van Santa Maria Inter Angelos, of het prachtige 12e-eeuwse complex San Giuliano di Monteluco en de Eremo delle Grazie, nu een Rezidenza d´Epoca waar je ook kunt overnachten.
De berg met zijn grotten was vroeger een toevluchtsoord voor kluizenaars van Syrische afkomst en volgelingen van Sint Isaac. Behalve Michelangelo kwam ook San Franciscus hier om te mediteren in de rust van de natuur. Aan de voet van de berg staat de kerk San Pietro, een van de mooiste Romaanse kerken in Umbrië.
Strengozze, lange veters voor de lunch
Als de wandeling je hongerig heeft gemaakt, probeer dan de Stringozzi of Strengozze alla Spoletina, een huisgemaakte en onregelmatig gevormde pasta die erg veel op schoenveters lijkt, met een saus van truffels of van wilde ganzen. Als nagerecht kies je dan voor Crescionda, bitterkoekjes op basis van chocolade, een erg lekker dessert.
Spoleto is een stad rijk aan kerken en monumenten
De stad is rijk aan prachtige kerken, zoals de kathedraal van Spoleto die in de 12de eeuw werd gebouwd. Het interieur werd door Bernini in de 17de eeuw heringericht en de architect Valadier ontwierp enkele altaren in de kerk. De prachtige vloer van het middenschip is nog steeds origineel. Behalve werken van Annibale Caracci en Pinturicchio zijn hier ook fresco’s van Filippo Lippi te zien. Op het plein voor de kathedraal wordt jaarlijks het slotconcert gehouden van het Festival dei 2 Mondi. Casa Menotti is een museum waar herinneringen aan voorgaande festivals worden bewaard.
Een mooi voorbeeld van de Longobardische architectuur is de Basiliek van San Salvatore uit de 8e eeuw die op de Werelderfgoedlijst van Unesco staat. Op de binnenplaats van het bisschoppelijk paleis staat de kerk Sant’Eufemia, eenvoudig mooi met strakke lijnen, het deel boven het zijschip van de kerk is voor dames gereserveerd. San Gregorio Maggiore is een kerk in Romaanse stijl met sobere lijnen uit de 13de eeuw. Tot slot is er nog de San Domenico kerk met witte en roze muren in gotische stijl, hier is een belangrijk fresco van ´lo Spagna´ te zien.
In ‘Casa Romana’ heeft volgens overlevering hoogstwaarschijnlijk de moeder van keizer Vespasiano gewoond, mooie vloermozaïeken, resten van fresco’s en oude pilaren zijn de moeite waard van een bezoek.
Resten uit de Bronstijd tot de Romeinse tijd zijn te zien in het Nationaal Archeologisch Museum in het centrum van de stad.
In Palazzo Spada bevind zich het textiel- en kostuummuseum met kostuums en klederdrachten van de veertiende tot de twintigste eeuw. Palazzo Collicola is een elegant herenhuis uit de 18de eeuws waar je mooie fresco’s kunt bewonderen, de benedenverdieping is gewijd aan de moderne kunst.
Info update juli 2018: Het aquaduct is momenteel gesloten voor reparatie werkzaamheden.
Olga Bibi Segaar is afkomstig uit Den Haag, na 20 jaar in het centrum van Rome te hebben gewoond, verhuisde ze 11 jaar geleden naar een dorp op de grens van Le Marche en Abruzzo. Van daaruit tekent ze haar belevenissen in deze mooie streek op. Dat levert interessante en vaak verassende stukjes op voor haar blog. Samen met haar Italiaanse man - architect en renovatiespecialist - trekt ze er vaak op uit. Wandelend of op de racefiets ontdekken ze steeds nieuwe plekken in de prachtige groene streek met haar fantastische regionale keuken en gastvrije bevolking. 
